kovaibereans

யாத்திராகமம் 9:12 ஆனாலும், கர்த்தர் மோசேயோடே சொல்லியிருந்தபடியே, கர்த்தர் பார்வோனின் இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தினார்; அவன் அவர்களுக்குச் செவிகொடுக்கவில்லை.

யாத்திராகமம் 10:20 கர்த்தரோ பார்வோனின் இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தினார்; அவன் இஸ்ரவேல் புத்திரரைப் போகவிடவில்லை.

யாத்திராகமம் 10:27 கர்த்தர் பார்வோனுடைய இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தினார்; அவன் அவர்களைப் போகவிட மனதில்லாதிருந்தான்.

யாத்திராகமம் 14:8 கர்த்தர் எகிப்தின் ராஜாவாகிய பார்வோனின் இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தினார்; அவன் இஸ்ரவேல் புத்திரரைப் பின்தொடர்ந்தான், இஸ்ரவேல் புத்திரர் பலத்த கையுடன் புறப்பட்டுப் போனார்கள்.

ஏன் கர்த்தர் பார்வோனுடைய இருதயத்தைக் கடினப்படுத்தவேண்டும்?

அவன் சுபாவமாகவே கடின இருதயமுள்ளவனாக இருந்திருக்கலாமே.

அப்ப தேவன் பிள்ளையையும் கிள்ளிவிட்டு தொட்டிலையும் ஆட்டுகிறாரா என்றால், ஆமாம். அதற்கு இந்த வசனங்கள் சாட்சி.

பார்வோனுக்கும் சுய சித்தம் இல்லை..

இப்படி எல்லாமே தேவ சித்தம் என்று சொல்லுவதால் இதை கால்வனிஸம் (Calvinism) என்று ஒதுக்குவார்கள் இந்த கிறிஸ்தவர்கள், ஏனென்றால் இவர்களுக்கு இவர்கள் மேல் தேவனை காட்டிலும் அதிக நம்பிக்கை இருக்கிறது!!

நான் விசுவசித்தால், நான் ஜெபித்தால், நான் கொடுத்தால், நான் பிரசங்கித்தால், நான் இது செய்தால் நான் அது செய்தால், தேவன் எனக்கு துனை செய்வார்!!! அதாவது தேவனால் இவர்கள் செயல்கள் அல்ல, இவர்களால் தேவன் செயல்ப்படுகிறார் என்கிற மமதையில் இருக்கிறது கிறிஸ்தவம்!! ஆனால் எல்லாவற்றையும் தன் சித்தத்தின் படி, தன் நேரத்தில் நேர்த்தியாக செய்கிறவர் தேவன் தான் என்கிற அறிவு இல்லாத இந்த மந்த புத்திக்காரர்கள் தங்களை மேன்மைப்படுத்துவதை பிரதான நோக்கமாக வைத்திருக்கிறார்கள்!!

//14 அப்பொழுது கர்த்தர் தமது ஜனங்களுக்குச் செய்ய நினைத்த தீங்கைச் செய்யாதபடிக்குப் பரிதாபங்கொண்டார்.

இங்கு மனுஷனாகிய மோசேயின் சித்தம் (அதாவது தேவன் தமது கோபத்தை விட்டு திரும்பி, இஸ்ரவேலர் அழியாதிருக்க வேண்டும் என்பது) நடந்ததா? அல்லது தேவசித்தம் (அதாவது இஸ்ரவேலரை அழித்துவிட்டு, மோசேயை பெரிய ஜாதியாக்குவது) நடந்ததா? //

ஆக தேவனுடைய 'ஒரிஜினல்' திட்டம் மனிதர்களின் கீழ்ப்படியாமையால் மாறி அவர்களை அழிக்கப்போகும்போது மோசே அதை அவருக்கு ஞாபகப்படுத்தி, அவர் கோபத்தினால் 'மறந்து போயிருந்த' காரியங்களை நினைப்பூட்டி கெஞ்சி பிரார்த்தனை செய்ததால் தேவன் தன் ஒரிஜினல் திட்டத்தை செயல் படுத்தினார் என்று தோன்றுவது இயல்பு. இப்படி மனிதருடைய 'இடைப்படுதல்' இல்லாமல் தேவன் செயல்பட முடியாது என்று எண்ணுவது மனிதனை தேவனாக உயர்த்துவதாகும்.

தேவன் அவ்வாறு கோபப்படவும், மோசே ஜெபிக்கவும் பின்பு அதன்படியே நடக்கவும் வேண்டுமென்பதே தேவசித்தம். சகலமும் தேவசித்தம் என்றால் சகலமும்தான்.... இதில் எந்த நிகழ்வும் விதிவிலக்கல்ல. 

அப்பாடி தேவன் தமது ஜனங்களுக்கு 'தீங்கு' செய்ய நினைத்தார் என்பதையாவது அறிந்துகொண்டீர்களே. சந்தோஷம்.

எபிரேயர்11:39. இவர்களெல்லாரும் விசுவாசத்தினாலே நற்சாட்சிபெற்றும், வாக்குத்தத்தம்பண்ணப்பட்டதை அடையாமற்போனார்கள்.

40. அவர்கள் நம்மையல்லாமல் பூரணராகாதபடிக்கு விசேஷித்த நன்மையானதொன்றை தேவன் நமக்கென்று முன்னதாக நியமித்திருந்தார்.

அவர்கள் வாக்குத்தத்தம் பண்ணப்பட்டதை இன்னும் அடையவில்லை, வரும் ராஜ்ஜியத்தில்தான் அடைவார்கள். 

ஆதியாகமம் 26:5 நான் உன் சந்ததியை வானத்தின் நட்சத்திரங்களைப்போலப் பெருகப்பண்ணி, உன் சந்ததிக்கு இந்தத் தேசங்கள் யாவையும் தருவேன்; உன் சந்ததிக்குள் பூமியிலுள்ள சகல ஜாதிகளும் ஆசீர்வதிக்கப்படும் என்றார்.

ஆதியாகமம் 28:14 உன் சந்ததி பூமியின் தூளைப்போலிருக்கும்; நீ மேற்கேயும், கிழக்கேயும், வடக்கேயும், தெற்கேயும் பரம்புவாய்; உனக்குள்ளும் உன் சந்ததிக்குள்ளும் பூமியின் வம்சங்களெல்லாம் ஆசீர்வதிக்கப்படும்.

பூமியின் வம்சங்களெல்லாம், ஒரு குடுப்பம் பாக்கியில்லாமல் ஆசீர்வதிக்கப்படவேண்டும்!

பெரியன்ஸ்:

//நீங்கள் உடை அணிவதில் கூட அவரின் சித்தம் இருக்கிறது, நீங்கள் சாப்பிடும் ஆகாரத்திலும் அவர் சித்தம் இருக்கிறது!! நீங்கள் தீமை செய்வதிலும் அவர் சித்தம் தான் இருக்கிறது!!//

இதற்கெல்லாம் வசன ஆதாரம் உண்டா சகோதரரே?

சோல்சொல்யூஷன்:

//அப்17:26 ல் நடப்பவை எல்லாமே தேவனது சித்தம் என்று தெளிவாக உள்ளது.//

அப்போஸ்தலர் 17:26 மனுஷஜாதியான சகல ஜனங்களையும் அவர் ஒரே இரத்தத்தினாலே தோன்றப்பண்ணி, பூமியின்மீதெங்கும் குடியிருக்கச்செய்து, முன் தீர்மானிக்கப்பட்ட காலங்களையும் அவர்கள் குடியிருப்பின் எல்லைகளையும் குறித்திருக்கிறார்;

இவ்வசனம் கூறுகிற காரியங்கள்:

1. மனுஷஜாதியான சகல ஜனங்களையும் அவர் ஒரே இரத்தத்தினாலே தோன்றப்பண்ணி,

(ஆதாம் எனும் ஒரே மனிதனின் இரத்தத்தால் சகல ஜனங்களையும் தோன்றப் பண்ணினார். ஆனால் இதற்கும் நடப்பவை எல்லாமே தேவசித்தம் என்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?)

2. மனுஷரை பூமியின் மீதெங்கும் குடியிருக்கச் செய்து, (இதற்கும் நடப்பவை எல்லாமே தேவசித்தம் என்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?)

3. முன் தீர்மானிக்கப்பட்ட காலங்களையும், அவர்கள் குடியிருப்பின் எல்லைகளையும் குறித்திருக்கிறார்.

இக்காரியத்தின் முழு விளக்கம் என்ன? “நடப்பவை எல்லாம் தேவசித்தம்” என இதன் அடிப்படையில் எப்படிச் சொல்ல முடியும்? சற்று விளக்கமாகக் கூறுங்கள் சகோதரரே!

ஆதியாகமம் 1:27 தேவன் தம்முடைய சாயலாக மனுஷனைச் சிருஷ்டித்தார், அவனைத் தேவசாயலாகவே சிருஷ்டித்தார்;

தேவன் சுயசித்தம் உள்ளவர். அவ்வாறெனில் தேவசாயலாக சிருஷ்டிக்கப்பட்ட மனிதனுக்கும் சுயசித்தம் உண்டல்லவா?

ஆதியாகமம் 3:22  பின்பு தேவனாகிய கர்த்தர்: இதோ, மனுஷன் நன்மை தீமை அறியத்தக்கவனாய் நம்மில் ஒருவரைப்போல் ஆனான்;

மனிதன் நன்மை/தீமை அறிந்து தேவனைப் போல் ஆன பின்னர்கூட தேவனைப் போல் அவனுக்கு சுயசித்தம் கிடையாதா?

/அப்17:26 ல் நடப்பவை எல்லாமே தேவனது சித்தம் என்று தெளிவாக உள்ளது.//

அப்போஸ்தலர் 17:26 மனுஷஜாதியான சகல ஜனங்களையும் அவர் ஒரே இரத்தத்தினாலே தோன்றப்பண்ணி, பூமியின்மீதெங்கும் குடியிருக்கச்செய்து, முன் தீர்மானிக்கப்பட்ட காலங்களையும் அவர்கள் குடியிருப்பின் எல்லைகளையும் குறித்திருக்கிறார்;

இவ்வசனம் கூறுகிற காரியங்கள்:

1. மனுஷஜாதியான சகல ஜனங்களையும் அவர் ஒரே இரத்தத்தினாலே தோன்றப்பண்ணி,

(ஆதாம் எனும் ஒரே மனிதனின் இரத்தத்தால் சகல ஜனங்களையும் தோன்றப் பண்ணினார். ஆனால் இதற்கும் நடப்பவை எல்லாமே தேவசித்தம் என்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?)

2. மனுஷரை பூமியின் மீதெங்கும் குடியிருக்கச் செய்து, (இதற்கும் நடப்பவை எல்லாமே தேவசித்தம் என்பதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?)

3. முன் தீர்மானிக்கப்பட்ட காலங்களையும், அவர்கள் குடியிருப்பின் எல்லைகளையும் குறித்திருக்கிறார்.

இக்காரியத்தின் முழு விளக்கம் என்ன? “நடப்பவை எல்லாம் தேவசித்தம்” என இதன் அடிப்படையில் எப்படிச் சொல்ல முடியும்? சற்று விளக்கமாகக் கூறுங்கள் சகோதரரே!//

சகல ஜனங்களையும் அவரே தோன்றப்பண்ணுகிறார், 'தற்செயலாக' யாரும் பிறப்பதில்லை, 

சகல ஜனங்களையும் பூமியின் மீதெங்கும் குடியிருக்கச் செய்து,

சகல ஜனங்களையும், யார் எந்தக் காலத்தில் பிறக்கவேண்டும் என்பதையும், அவர்கள் எங்கெங்கே குடியிருக்கவேண்டும் என்பதையும் முன்னரே அவர் தீர்மானம் செய்துவிட்டதாகத்தான் அர்த்தம். இவ்வளவு நாள் இந்த வசனத்தை என்ன அர்த்தத்தில் விளங்கிக்கொண்டீர்கள் என்று தெரியவில்லை.

இதற்கு வேறு ஏதும் வியாக்கியானம் இருப்பதாகவும் படவில்லை.

பெரியன்ஸ்:

//தேவ சித்தம் ஒரு மனுஷனுக்கு இச்சையை கொடுப்பதல்ல, மாறாக அனுமதிப்பதே!! தேவன் தீங்கை படைத்திருக்கிறார், அவர் தீங்கானவர் அல்ல!! தேவன் தீமையை பிசாசின் மூலமாக அனுமதிக்கிறார்!! இச்சை என்பதும் அதில் ஒன்று தான்!! இதை தேவன் அனுமதிக்கிறார்!! //

இதுவேதான் நான் சொல்ல வருவதும். ஆனால் தீமைக்கு யார் காரணம் திரியில் சோல்சொல்யூஷன் இப்படி எழுதியிருந்தார்:

//உலகில் நடக்கும் எல்லா அக்கிரமங்களும், அநியாயங்களும், கொள்ளை நோய், இன்னபிர துர்சம்பவங்கள், இயற்கைப் பேரழிவுகள் எல்லாமே தேவனால் 'ப்ரொக்ராமிங்' செய்யப்பட்டவையே!//

இக்கூற்றில் கொள்ளை நோய், துர்சம்பவங்கள், பேரழிவுகள் எல்லாமே தேவனால் “ப்ரொக்ராமிங்” செய்யப்பட்டவை என்பதை வேண்டுமானால் ஓரளவு ஏற்றுக்கொள்ளலாம். ஆகிலும் அவரது அந்த “ப்ரொக்ராம்” களில்கூட சில if else conditions-ம் உண்டு என்பதே உண்மை.உதாரணமாக பின்வரும் வசனங்களைப் படியுங்கள்.

யோனா 3:1 இரண்டாந்தரம் கர்த்தருடைய வார்த்தை யோனாவுக்கு உண்டாகி, அவர்: 2 நீ எழுந்து மகா நகரமாகிய நினிவேக்குப் போய், நான் உனக்குக் கற்பிக்கும் வார்த்தையை அதற்கு விரோதமாய்ப் பிரசங்கி என்றார். 4 யோனா நகரத்தில் பிரவேசித்து, ஒருநாள் பிரயாணம்பண்ணி: இன்னும் நாற்பதுநாள் உண்டு, அப்பொழுது நினிவே கவிழ்க்கப்பட்டுப்போம் என்று கூறினான்.

5 அப்பொழுது நினிவேயிலுள்ள ஜனங்கள் தேவனை விசுவாசித்து, உபவாசஞ்செய்யும்படிக் கூறினார்கள்; பெரியோர்முதல் சிறியோர்மட்டும் இரட்டுடுத்திக்கொண்டார்கள். 6 இந்தச் செய்தி நினிவேயின் ராஜாவுக்கு எட்டினபோது, அவன் தன் சிங்காசனத்தைவிட்டு எழுந்து, தான் உடுத்தியிருந்த உடுப்பைக் கழற்றிப்போட்டு, இரட்டை உடுத்திக்கொண்டு, சாம்பலிலே உட்கார்ந்தான்.

7 மேலும் ராஜா, தானும் தன் பிரதானிகளும் நிர்ணயம்பண்ணின கட்டளையாக, நினிவேயிலெங்கும் மனுஷரும் மிருகங்களும், மாடுகளும் ஆடுகளும் ஒன்றும் ருசிபாராதிருக்கவும், மேயாமலும் தண்ணீர் குடியாமலும் இருக்கவும், 8 மனுஷரும் மிருகங்களும் இரட்டினால் மூடிக்கொண்டு, தேவனை நோக்கி உரத்த சத்தமாய்க் கூப்பிடவும், அவரவர் தம்தம் பொல்லாத வழியையும் தம்தம் கைகளிலுள்ள கொடுமையையும் விட்டுத் திரும்பவுங்கடவர்கள். 9 யாருக்குத் தெரியும்; நாம் அழிந்து போகாதபடிக்கு ஒருவேளை தேவன் மனஸ்தாபப்பட்டு, தம்முடைய உக்கிர கோபத்தைவிட்டுத் திரும்பினாலும் திரும்புவார் என்று கூறச்சொன்னான்.

10 அவர்கள் தங்கள் பொல்லாத வழியைவிட்டுத் திரும்பினார்களென்று தேவன் அவர்களுடைய கிரியைகளைப் பார்த்து, தாம் அவர்களுக்குச் செய்வேன் என்று சொல்லியிருந்த தீங்கைக் குறித்து மனஸ்தாபப்பட்டு, அதைச் செய்யாதிருந்தார்.

இச்சம்பவத்தை மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் நினிவே 40 நாட்களுக்குப் பின் அழிக்கப்படவேண்டும் என்பதுதான் தேவனின் திட்டவட்டமான “ப்ரொக்ராமிங்” என நாம் நினைப்போம். ஆனால் உண்மை அதுவல்ல.

ஆனால் உண்மையில் அந்த “ப்ரொக்ராம்”-ல் ஒரு if else condition-ஐ தேவன் சேர்த்திருந்திருப்பார்.

அதாவது If Ninneveh people turn back from their sins then they should not be destroyed,

else (ie if they do not turn back from their sins) they should be destroyed என “ப்ரொக்ராம்” செய்திருப்பார்.

ஆக, தேவனின் “ப்ரொக்ராம்”-ல் நினிவே மக்களின் சித்தம்தான் அதிமுக்கியமான பங்கு வகித்தது. நினிவே மக்கள் மனந்திரும்பினார்கள், தேவனின் “ப்ரொக்ராம்” condition படியே நினிவே மக்களை தேவன் அழிக்கவில்லை.

இதே மாதிரியான condition தான் தேவனின் பல “ப்ரொக்ராம்”-ல் உள்ளது. ஆதியில் ஆதாமிடமும் இதே மாதிரியான condition தான். ஆனால் நீங்களோ “கனியைப் புசித்தால் சாகவே சாவீர்கள்” எனும் தேவனின் condition-ஐ உப்புக்குச் சப்பாணியாக்கிவிட்டு, ஆதாம் கனியைச் சாப்பிடத்தான் வேண்டும், அதன் விளைவாக அவன் சாகத்தான் வேண்டும் என்பதே தேவனின் “ப்ரொக்ராம்” என்கிறீர்கள். அதாவது ஆதாம் பாவம் செய்யவேண்டும் என்பதே தேவனின் சித்தம் என்கிறீர்கள். இதைத்தான் நான் மறுக்கிறேன்.

மற்றபடி, மேலேயுள்ள பெரியன்ஸ்-ன் கூற்றுப்படி, ஆதாம் பாவம் செய்ய தேவன் அனுமதித்தார் என்பதை நான் முழுமையாக ஏற்கிறேன். சித்தத்திற்கும் அனுமதிப்பதற்கும் வித்தியாசம் உண்டு. சித்தம் என்பது “இப்படி நடப்பதுதான் தமது விருப்பம்” என்பதாகும். ஆனால் அனுமதித்தல் என்பது, இப்படி நடப்பதை தாம் விரும்பாவிட்டாலும், நடக்கப்போவதை தடுக்காமல் விட்டுவிடுவதாகும். (நடக்கப் போகும் எந்த ஒரு விஷயத்தையும் தடுக்கக்கூடிய வல்லமை தேவனுக்கு உண்டு; ஆனால் அந்த வல்லமையைப் பயன்படுத்தாமல், நடக்கப்போவதை தடுக்காமல் இருப்பதுதான் அனுமதித்தல் என்பதாகும்)

ஆதாமின் காரியத்தில், ஆதாம் பாவம் செய்யவிருப்பதைத் தடுக்கவேண்டும் என தேவன் நினைத்திருந்தால், அதை அவரால் நிச்சயம் செய்திருக்க முடியும். ஆனால் தேவன் அதை விரும்பவில்லை. ஒருவன் பாவம் செய்யவிருப்பதை வலுக்கட்டாயமாகத் தடுத்தால், அவனைப் படைத்த தேவனுக்கு என்ன மேன்மை? ஒருவனை அவனது சித்தத்திற்கு ஒப்புக்கொடுத்து, அவன் பாவம் செய்யாவிட்டால்தான் அவனைப் படைத்த தேவனுக்கு மேன்மை. அந்த மேன்மையை யோசேப்பு தேவனுக்குக் கொடுத்தார்; யோபு தேவனுக்குக் கொடுத்தார். இப்படி பலரைச் சொல்லலாம். நாமும் அவர்களைப் போலவே தேவனுக்கு மேன்மையைக் கொடுக்கவே அழைக்கப்பட்டுள்ளோம்.

தேவதாசனாகிய தாவீது பாவம் செய்தபோது, கர்த்தருடைய சத்துருக்கள் தூஷிக்க தாவீது காரணமானார் என 2 சாமுவேல் 12:14 கூறுகிறதல்லவா? அவ்வாறெனில் மனிதனைப் பொறுத்தவரை தேவனின் சித்தம் என்னவாக இருக்கும்? மனிதன் தேவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்து அதன் மூலம் அவரது நாமம் மகிமைப்படவேண்டும் என்பதுதானே?

ஆனால் நீங்களோ, மனிதன் பாவம் செய்வதுதான் தேவனின் சித்தம் என்பதாகவும், அதன் மூலம் அவரது நாமம் தூஷிக்கப்படவேண்டும் என்பதே அவரது சித்தம் என்பதுபோலவும் கூறுகிறீர்கள்.

மனிதன் பாவம் செய்யத்தான் வேண்டும், அதன் மூலம் பாவத்தின் விளைவை அவன் அறியவேண்டும் என்பதே தேவனின் சித்தம் என்கிறீர்கள். குறிப்பாக மனிதன் எதைச் செய்தாலும் அதற்கு தேவன் தான் பொறுப்பு என்றும், மனிதன் பாவம் செய்வது உட்பட எதுவுமே மனித சித்தத்தின்படி நடக்கவில்லை என்கிறீர்கள்.

இதை யாராவது அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டால் என்ன நினைப்பார்கள்? பாவம் செய்யவேண்டும் என சாத்தான் அவர்களைத் தூண்டும்போது, நாம் ஏன் பாவத்துக்கு எதிராகப் போராட வேண்டும்? நாம் பாவம் செய்தால் அது தேவனின் சித்தம்தானே? அப்படித்தானே நம் கோவை பெரியன்ஸ் திட்டமாகக் கூறுகிறார்கள்? எனவே பேசாமல் பாவத்தை செய்துவிடுவோம், மற்றதை தேவன் பார்த்துக்கொள்வார் என நினைக்கக்கூடுமல்லவா?

எனவேதான் உங்கள் சித்தாந்தத்திற்கு எதிராக இத்தனை போராட்டம் செய்கிறேன்.

மறுபடியும் சோல்சொல்யூஷனின் கூற்றுக்கு வருவோம்.

//உலகில் நடக்கும் எல்லா அக்கிரமங்களும், அநியாயங்களும், கொள்ளை நோய், இன்னபிர துர்சம்பவங்கள், இயற்கைப் பேரழிவுகள் எல்லாமே தேவனால் 'ப்ரொக்ராமிங்' செய்யப்பட்டவையே!//

உலகில் நடக்கும் எல்லா அக்கிரமங்களும் அநியாயங்களும் தேவனால் “ப்ரொக்ராமிங்” செய்யப்பட்டவை என்கிறார். அதாவது அக்கிரமங்களும் அநியாயங்களும் இப்படித்தான் நடக்கவேண்டும் என தேவனே சித்தங்கொண்டு, அதை ஒரு திட்டமாக வகுத்து, அத்திட்டத்தின்படியே மனிதன் நடப்பதை அவர் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதுபோல சோல்சொல்யூஷன் கூறுகிறார். ஆனால் வசனம் என்ன சொல்கிறது?

ரோமர் 2:24 நியாயப்பிரமாணத்தைக்குறித்து மேன்மைபாராட்டுகிற நீ நியாயப்பிரமாணத்தை மீறிநடந்து, தேவனைக் கனவீனம்பண்ணலாமா? 24 எழுதியிருக்கிறபடி, தேவனுடைய நாமம் புறஜாதிகளுக்குள்ளே உங்கள் மூலமாய்த் தூஷிக்கப்படுகிறதே.

1 பேதுரு 4:14 நீங்கள் கிறிஸ்துவின் நாமத்தினிமித்தம் நிந்திக்கப்பட்டால் பாக்கியவான்கள்; ஏனென்றால் தேவனுடைய ஆவியாகிய மகிமையுள்ள ஆவியானவர் உங்கள்மேல் தங்கியிருக்கிறார்; அவர்களாலே தூஷிக்கப்படுகிறார்; உங்களாலே மகிமைப்படுகிறார்.

மனிதன் செய்யும் அக்கிரமங்களும் அநியாயங்களும் தேவனுக்கு தூஷணத்தையே கொண்டுவருகிறது. இப்படியிருக்க, தாம் தூஷிக்கப்படுவதற்கு தேவன் தாமே சித்தப்படுவாரா? அதற்காக “ப்ரொக்ராமிங்” வகுப்பாரா? நிச்சயம் மாட்டார்.

மனிதனுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட சுயாதீன சித்தத்தின்படி அவன் நடக்க தேவன் அனுமதிக்கிறார், அவ்வளவே. மனிதனோ அந்த சுயாதீன சித்தத்தில் அக்கிரமத்தையும் அநியாயத்தையும் செய்து (இப்படிச் செய்வதற்கு சாத்தான் தூண்டுகிறான்), தேவனுக்கு தூஷணத்தைக் கொண்டுவருகிறான். தேவனுக்கு தூஷணத்தைக் கொண்டுவரும் இக்காரியத்திற்கு மனித சித்தமே காரணமேயன்றி, தேவசித்தம் காரணமல்ல.

எனவே நடப்பதெல்லாம் தேவ சித்தமே எனும் சித்தாந்தம் தவறானது. நடப்பதையெல்லாம் தேவன் நினைத்தால் தடுக்கமுடியும், ஆனால் அவர் அப்படி தடுக்காமல் அவை நடப்பதற்கு அனுமதிக்கிறார் என்பதே உண்மை.

//இதே மாதிரியான condition தான் தேவனின் பல “ப்ரொக்ராம்”-ல் உள்ளது. ஆதியில் ஆதாமிடமும் இதே மாதிரியான condition தான். ஆனால் நீங்களோ “கனியைப் புசித்தால் சாகவே சாவீர்கள்” எனும் தேவனின் condition-ஐ உப்புக்குச் சப்பாணியாக்கிவிட்டு, ஆதாம் கனியைச் சாப்பிடத்தான் வேண்டும், அதன் விளைவாக அவன் சாகத்தான் வேண்டும் என்பதே தேவனின் “ப்ரொக்ராம்” என்கிறீர்கள். அதாவது ஆதாம் பாவம் செய்யவேண்டும் என்பதே தேவனின் சித்தம் என்கிறீர்கள். இதைத்தான் நான் மறுக்கிறேன்.

மற்றபடி, மேலேயுள்ள பெரியன்ஸ்-ன் கூற்றுப்படி, ஆதாம் பாவம் செய்ய தேவன் அனுமதித்தார் என்பதை நான் முழுமையாக ஏற்கிறேன். சித்தத்திற்கும் அனுமதிப்பதற்கும் வித்தியாசம் உண்டு. சித்தம் என்பது “இப்படி நடப்பதுதான் தமது விருப்பம்” என்பதாகும். ஆனால் அனுமதித்தல் என்பது, இப்படி நடப்பதை தாம் விரும்பாவிட்டாலும், நடக்கப்போவதை தடுக்காமல் விட்டுவிடுவதாகும். (நடக்கப் போகும் எந்த ஒரு விஷயத்தையும் தடுக்கக்கூடிய வல்லமை தேவனுக்கு உண்டு; ஆனால் அந்த வல்லமையைப் பயன்படுத்தாமல், நடக்கப்போவதை தடுக்காமல் இருப்பதுதான் அனுமதித்தல் என்பதாகும்)

உலகில் நடக்கும் எல்லா அக்கிரமங்களும் அநியாயங்களும் தேவனால் “ப்ரொக்ராமிங்” செய்யப்பட்டவை என்கிறார். அதாவது அக்கிரமங்களும் அநியாயங்களும் இப்படித்தான் நடக்கவேண்டும் என தேவனே சித்தங்கொண்டு, அதை ஒரு திட்டமாக வகுத்து, அத்திட்டத்தின்படியே மனிதன் நடப்பதை அவர் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதுபோல சோல்சொல்யூஷன் கூறுகிறார். ஆனால் வசனம் என்ன சொல்கிறது?

ரோமர் 2:24 நியாயப்பிரமாணத்தைக்குறித்து மேன்மைபாராட்டுகிற நீ நியாயப்பிரமாணத்தை மீறிநடந்து, தேவனைக் கனவீனம்பண்ணலாமா? 24 எழுதியிருக்கிறபடி, தேவனுடைய நாமம் புறஜாதிகளுக்குள்ளே உங்கள் மூலமாய்த் தூஷிக்கப்படுகிறதே.

1 பேதுரு 4:14 நீங்கள் கிறிஸ்துவின் நாமத்தினிமித்தம் நிந்திக்கப்பட்டால் பாக்கியவான்கள்; ஏனென்றால் தேவனுடைய ஆவியாகிய மகிமையுள்ள ஆவியானவர் உங்கள்மேல் தங்கியிருக்கிறார்; அவர்களாலே தூஷிக்கப்படுகிறார்; உங்களாலே மகிமைப்படுகிறார்.

மனிதன் செய்யும் அக்கிரமங்களும் அநியாயங்களும் தேவனுக்கு தூஷணத்தையே கொண்டுவருகிறது. இப்படியிருக்க, தாம் தூஷிக்கப்படுவதற்கு தேவன் தாமே சித்தப்படுவாரா? அதற்காக “ப்ரொக்ராமிங்” வகுப்பாரா? நிச்சயம் மாட்டார்.//

அன்பு அவர்களே உங்கள் வாதம் சுவாரசியமாக இருந்தாலும் அதில் லாஜிக் இல்லை.

ஆதாம் பாவம் செய்யாமலும் இருந்திருக்கலாம் அல்லவா? பின் ஏன் 'உலகத்தோற்ற‌த்துக்கு' முன்பாகவே அவர் கிறிஸ்துவையும் சபையையும் முன்குறிக்க வேண்டும்? ஓஹோ ஆதாம் பாவம் செய்தாலும் செய்வான் எதற்கும் 'முன்னெச்சரிக்கையாக' குமாரனை ரெடி பண்ணிவைக்கலாம் என்றா? அல்ல சகோதரரே.

சுயசித்தம் என்ற ஒன்று இல்லவே இல்லை! நீங்களும் நானும் மட்டுமல்ல குறிப்பிட்ட கால கட்டத்தில், குறிப்பிட்ட சூழிநிலையில் ஒரு குறிப்பிட்ட முடிவை எடுக்கிறோமென்றால் வேறு வழியே இல்லாததால்தான். நமக்கு ஆயிரக்கணக்கான சான்ஸ் இருந்து அதில் ஒன்றைத் தெரிவு செய்ய நேரிட்டால் அதை ஓரளவு சுயசித்தம் எனலாம். இருக்கும் நிலையில் முடிவுகள் நம் மீது திணிக்கப்படுவதுதான் உண்மை. அதைத் தவர வேறு நடக்க வாய்ப்பேயில்லை.

இயற்கைப் பேரழிவு, துர்சம்பவங்கள், நோய்கள் தேவனால் என்று ஒத்துக்கொண்டீர்கள் நன்றி. ஆனால் இக்காலத்து இயற்கைப் பேரழிவுகள் மனிதன் காடுகளை அழித்ததாலும், இயற்கைக்கு எதிராக (வெப்பமயமாகுதல்) மனிதனுடைய செயல்களால், மனிதன் ஏன் செய்தான்? அவனுக்கு வேறு வழியில்லை. அப்படி செய்யாமலிருந்திருக்க வாய்புள்ளதா? இல்லவே இல்லை. துர்சம்பவங்கள்... ஒரு மனிதன் குடித்துவிட்டு வாகனம் ஓட்டி பலர் மடிவது துர்சம்பவம் என்றால் அவன் மதுவருந்ததுவது? Human Error முலமாக பெரும் விமான விபத்துகள் நடக்கின்றதே! அதேபோலத்தான் நோய்களும், மனிதன் செயற்கையாக இரசாயனம், பூச்சிக்கொல்லி, மரபணுமாற்றம் செய்து 'உணவு' என்று உண்மையில் உடலுக்குக் கேடானதை உண்டு நோய்வாய்ப்ப்டுகிறான். ஆக நோயை உண்டாக்க தேவனுக்கு மனிதனின் தயவு தேவைப்படுகிறதா?

இயேசுவின் தாய் மரியாளுடைய தகப்பனுக்கு திருமணத்தில் விருப்பமே இல்லாது போயிருந்தால் கிறிஸ்து எலிசபெத்திடம்தான் பிறந்திருப்பார் என்பதுபோலுள்ளது உங்கள் வாதம்..

மேலும் மனிதனுடைய சித்தம் என்ற உங்கள் கூற்று உண்மையாக இருந்தால் தேவனால் ஒரு தீர்க்கதரிசனம் கூட அறிய முடியாது. அதாவது நடக்கப்போவது தேவனால்கூட அறிய முடியாது, எனும் பட்சம் அவர் சர்வ வல்லவர் என்ற தகுதியை, தேவத்துவத்தை இழந்துவிடுகிறார். என்னைப் பொறுத்தவரை அவருக்கு 'விருப்பமில்லாத' காரியங்கள் நடக்கிறது என்று கூறுவதுதான் தேவதூஷணம். அதை நீங்களே செய்கிறீர்கள் நண்பரே!

ஆதாம் கீழ்ப்படியாமல் போனது தேவனுக்கு மாபெரும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியிருக்குமோ? ஆதாமுக்கு வேறு வழியே இல்லை. உலத்தோற்றத்துக்கும் முன்பாக அவர் சிலரைத் தன் குமாரனுக்கு சாயலாகத் தெரிந்து கொண்டார், குறிப்பிட்ட நோக்கத்துக்காக. அது நிறைவேற வேண்டுமென்றால் ஆதாம் பாவம் செய்தே ஆக வேண்டும். இல்லா விட்டால் தேவனுடைய 'ப்ரோக்ராம்' தோற்றுவிடும். உலகம் தோன்றுவதற்கும் முன்பே போட்ட ப்ரொக்ராம் மனிதனால் மாறுவதில்லை.

சகலமும் 100% தேவ சித்தம். "அவனன்றி ஒரு அணுவும் அசையாது" என்று உணர்ந்துதான் சொல்லியிருக்கிறார்கள். முற்றிலும் உண்மை. உலகில் நடக்கும் ஒவ்வொரு சம்பவமும் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையது. அவர் சித்தப்படி எல்லாமே அட்சர சுத்தமாய், மிக நேர்த்தியாக நடைபெறுகிறது. அது மட்டுமே நடக்கும். குழந்தை கையில் அழகாகத் தோன்றும் சாக்லெட் கொடுத்துவிட்டு அதை சாப்பிடக் கூடாது என்று சொல்வதுபோலுள்ளது. மனிதனின் இச்சைக்கு 'தீனி'போடும் சகல சந்தர்ப்பத்தையும் ஏற்படுத்திவிட்டு அவன் இச்சைக்கு விலைபோகமாட்டான் என்று எதிர்பார்ப்பது எவ்வகையில் சரி. 

//இதை யாராவது அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டால் என்ன நினைப்பார்கள்? பாவம் செய்யவேண்டும் என சாத்தான் அவர்களைத் தூண்டும்போது, நாம் ஏன் பாவத்துக்கு எதிராகப் போராட வேண்டும்? நாம் பாவம் செய்தால் அது தேவனின் சித்தம்தானே? அப்படித்தானே நம் கோவை பெரியன்ஸ் திட்டமாகக் கூறுகிறார்கள்? எனவே பேசாமல் பாவத்தை செய்துவிடுவோம், மற்றதை தேவன் பார்த்துக்கொள்வார் என நினைக்கக்கூடுமல்லவா?

எனவேதான் உங்கள் சித்தாந்தத்திற்கு எதிராக இத்தனை போராட்டம் செய்கிறேன்.//

அய்யா இதை யாராவது அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டால் ...பாவம் செய்துவிடுவோம் என்று எண்ணினால் அதுவே அவனுடைய உண்மை சொரூபம். ஏன் நீங்கள் செய்வீர்களா? எந்தப்போராட்டமும் போராடி எதையும் மனிதனால் சாதிக்க முடியாது. நடப்பது நடந்தே தீரும். மேலும் இது எங்கள் சித்தாந்தம் கிடையாது. தேவனுடைய சித்தம். வேதம் அதைத்தான் சொல்கிறது. நீங்கள்தான் மனிதனுக்கு வக்காலத்து வாங்கிக்கொண்டு தேவனை தூஷிக்கிறீர்கள், அவருக்கு விருப்பமில்லாத காரியங்கள் கூட நடக்கிறதென்று.

மீண்டும் அப்17:6 வாசிக்கவும். யார் யார் எந்தக் காலத்தில் எங்கே பிறந்து 'குடியிருக்கவேண்டும்' என்பது அவர் 'ப்ரோக்ராமிங்' என்றுதான் வசனம் சொல்கிறது.

//(நடக்கப் போகும் எந்த ஒரு விஷயத்தையும் தடுக்கக்கூடிய வல்லமை தேவனுக்கு உண்டு; ஆனால் அந்த வல்லமையைப் பயன்படுத்தாமல், நடக்கப்போவதை தடுக்காமல் இருப்பதுதான் அனுமதித்தல் என்பதாகும்)//

ஆக நடக்கும் எல்லா அநியாய, அக்கிரமங்கள், கொள்ளைநோய், பேரழிவுகள், மனிதன் பாவம் செய்வது இதெயெல்லாம் தடுக்கக்கூடிய வல்லமை இருந்தும் சரி நடப்பது நடக்கட்டும் யார் எக்கேடு கெட்டால் நமக்கென்ன என்று வேடிக்கைபார்க்கும் ஒரு குரூரமான தேவனைத்தான் நீங்கள் சித்தரிக்கிறீர்கள்! அய்யா தடுக்காமல் இருப்பது அனுமதித்தல் என்று நீங்கள் சொல்கிறீகள், தடுப்பதற்கு வல்லமையிருந்தும் அதை அனுமதித்தால் என்ன அர்த்தம்? அந்த விஷயம் அவ்வாறே நடந்த்தாக வேண்டும் என்பதுதானே? அதைத்தான் தேவ சித்தம் என்கிறோம், நீங்கள் மனிதசித்தம் என்கிறீர்கள்.

எல்லா செயல்களுக்கும் அவரே பொறுப்பு ஆகவேதான் எல்லாருக்கும் இரட்சிப்பு என்று வேதம் கூறுகிறது.

பெரியன்ஸ்:

//நீங்கள் உண்ணுவதும் உடுப்பதும் தேவனின் சித்தம் என்று வசனம் சொல்லுகிறது!!//

இதையெல்லாம் நான் எதிர்க்கவில்லை சகோதரரே! நாம் உண்ணுவதும் உடுப்பதும் நம் சுயசித்தப்படி நடந்தாலும் சரி, அல்லது தேவசித்தப்படி நடந்தாலும் சரி. அதில் பிரச்சனையே இல்லை.

ஆனால் நாம் பாவம் செய்வதுகூட தேவசித்தம்தான் எனச் சொல்வதைத்தான் ஏற்கமுடியவில்லை. அதாவது பாவம் செய்யாதே என தேவன் ஒருபுறம் சொல்லிவிட்டு, தமது கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படியாமல், மனிதன் பாவம் செய்யத்தான் வேண்டும் என அவரே சித்தப்படுவதாக சொல்வதைத்தான் என்னால் ஏற்கமுடியவில்லை.

பெரியன்ஸ்:

//தேவனின் ப்ரோக்ராமிங் நினேவை 40 நாட்களில் அழிப்பது அல்ல, மாறாக யோனாவிற்கு சில விஷயங்களை புரியவைக்கவே அங்கே கூட்டி வருகிறார்,//

இதெல்லாம் உங்கள் கற்பனையேயன்றி, வசன ஆதாரம் எதுவுமில்லை.

//யோனாவை கூட்டி வந்ததே தேவனின் அன்பை புரிந்துகொள்ளவைக்கவே அன்றி நினிவேவை அழிப்பதற்காக இல்லை!!//

நினிவேயை அழிக்கப்போவதைக் குறித்து ஜனங்களிடம் சொல்லி அவர்களை எச்சரிக்கை செய்யவேண்டும் என்ற நோக்கத்தில்தான் தேவன் யோனாவை அழைத்து வந்ததாக வசனம் கூறுகிறது. ஆனால் நீங்களோ, நீங்களாக கற்பனை செய்து இதற்காகத்தான் யோனாவை அழைத்து வந்தார் என்கிறீர்கள். உண்மையில், தேவனின் அன்பை ஏற்கனவே யோனா புரிந்திருந்தார். அதற்கு ஆதாரமான பின்வரும் வசனங்களைப் படியுங்கள்.

யோனா 4:1 யோனாவுக்கு இது மிகவும் விசனமாயிருந்தது; அவன் கடுங்கோபங்கொண்டு, 2 கர்த்தரை நோக்கி விண்ணப்பம்பண்ணி: ஆ கர்த்தாவே, நான் என் தேசத்தில் இருக்கும்போதே நான் இதைச் சொல்லவில்லையா? இதினிமித்தமே நான் முன்னமே தர்ஷீசுக்கு ஓடிப்போனேன்; நீர் இரக்கமும் மன உருக்கமும் நீடிய சாந்தமும் மிகுந்த கிருபையுமுள்ளவரும், தீங்குக்கு மனஸ்தாபப்படுகிறவருமான தேவனென்று அறிவேன்.

நினிவே சங்கதிக்கு முன்பாகவே தேவனின் அன்பை, இரக்கத்தை யோனா நன்கு புரிந்திருந்ததால்தான், ஆரம்பத்தில் தேவன் சொன்னதை அவர் செய்யாமல் தர்ஷீசுக்கு ஓடிப்போனார். மனிதர்களின் நடவடிக்கேற்றபடி தேவன் தமது தீர்மானத்தை மாற்றுகிறார் என்பதற்கு நினிவே சம்பவம் சிறந்த உதாரணமாயுள்ளது.

நான் என்னதான் சொன்னாலும், உங்கள் கருத்தை நீங்கள் மாற்றப்போவதில்லை; அவ்வாறே நீங்கள் என்னதான் சொன்னாலும், எனது கருத்தை நான் மாற்றப்போவதில்லை.

இதுவரை நீங்களும் நானும் நமது கருத்துக்களைக் கூறியுள்ளோம். இத்தளத்திற்கு வருபவர்கள் அவற்றைச் சோதித்துப்பார்த்து நலமானதை தெரிந்துகொள்ளட்டும்.