" நான் எந்த நிலைமையிலிருந்தாலும் மனரம்மியமாயிருக்கக் கற்றுக்கொண்டேன். தாழ்ந்திருக்கவும் எனக்குத் தெரியும், வாழ்ந்திருக்கவும் எனக்குத் தெரியும். " ( பிலி. 4 : 11 - 12 )
நம் வாழ்க்கையில் பல வேறுபாடான அனுபவங்கள் ஊடே நாம் கடந்து செல்லும் பொழுது நாம் மனச் சோர்வு அடையக்கூடாது. நாம் உயர்ந்திருக்கவும், தாழ்ந்திருக்கவும், செழித்திருக்கவும், கஷ்டநிலையில் ஜீவிக்கவும் அப்போஸ்தலனைப் போல அறிந்திருக்க வேண்டும். இதன் மூலமாகவே நாம் தேவ இராஜ்யத்திற்குள் பிரவேசிக்கும் சிலாக்கியத்தை பெற தகுதியுள்ளவர்களாவோம். நாம் எவ்விதத்திலும் வாழ்ந்திருக்க மட்டுமே கற்றுக்கொண்டு அதிகமான உலக ஆஸ்தியைச் சேர்க்க நம் எண்ணங்களைச் செலவிடக்கூடாது. உலக ஆஸ்தி நம்மை தேவ சமூகத்திலிருந்து விலகிப்போகச் செய்யும். நம்முடைய தேவைகளை தேவன் அற்ந்திருக்கிறார். நம்முடைய தேவைக்கு மிஞ்சி நாம் எதைச் சிந்த்தித்தாலும் அது பல உலக இச்சைகளுக்கு நம்மை இழுத்துச் செல்லும். எந்நிலையிலும் நாம் திருப்தியுள்ளவர்களாக இருக்கும் போது தேவ ஆசீர்வாதத்தைப் பெற்றிருப்போம். ( 1 தீமோ. 6: 6 - 11, 17 - 19 )
