kovaibereans

எசேக்கிய ஃபரான்சிஸ் கூட்டம் வசியப்பட்டு உட்கார்ந்து இருக்கும் ஒரு கூட்டம். மேடையிலிருந்து அவரும் அவரின் மொழிப்பெயர்ப்பாளரும் பேசுவார்கள். பேசுவார்கள் என்றால் என்ன, வசிய வார்த்தைகள் தான். தங்களின் வாழ்க்கை அனுபவத்தை வசனமாக மாற்றி சொல்லுவது. எல்லாரும் வாய் பிளந்து வசியபட்டு உட்கார்ந்திருப்போம், நானும் தான்! அதன் பின் அந்நிய பாஷை என்கிற ஒரு கொடுமை. நான் அப்படி பட்ட ஒரு மட்டமான அனுபவத்தில் அப்பொழுது வரவில்லை, ஆகவே அந்த அறங்கமே அந்நிய பாஷையில் புகுந்து விளையாடியது, பெரும்பாளுமானோர் பெந்தகோஸ்தே பாஸ்டர்மார்களும், விசுவாசிகளும் தானே அங்கே வந்திருந்தார்கள், அந்நிய பாஷை பேசினால் தான் பரிசுத்த ஆவியை பெற்ற அடையாளம் என்று நம்பும் கூட்டத்தார் அவர்கள்!!. நான் பலரிடம் என்ன பேசினீர்கள் என்று கேட்டதறு, அர்த்தம் சொல்ல தெரியாது, ஆனால் தேவனே வந்து அவர்களின் நாவில் அவ்விதமான பாஷைகளை வைத்து போவாராம்!! என்ன கொடுமை இது. அர்த்தம் தெரியாமல் எல்லாம் ஒரு மொழியா! வேதம் சொல்லுகிறது, உலகத்தில் பேசப்படும் மொழிகளுக்கு அர்த்தம் இருக்கிறதே, அது எப்படி அர்த்தம் இல்லாத ஒரு மொழியை இவர்கள் பேசுகிறார்கல்! அங்கு தங்கி இருந்த நான்கு நாட்களும், வந்திருந்தோர் அனைவரும் (என்னை தவிர என்று தான் நினைக்கிறேன்) பல பாஷைகளில் துள்ளி குதித்தார்கள்,மேடையிலிருந்து கைகளை தட்ட சொன்னால் கைத்தட்டுவார்கள், பக்கத்தில் இருப்பவரை பார்த்து ஏதாவது ஒன்றை சொல்ல சொல்லுவார்கள், "பிரதர், நீங்கள் ஒரு தீர்க்கதரிசி' என்று சொல்ல சொல்லுவார்கல் (வசியம்) என் பக்கத்தில் இருப்பவர் அப்படி இல்லாவிட்டாலும், மேடைக்கு கட்டுபட்டு நானும் அப்படியே சொன்னேன் (என் பக்கத்தில் இருந்த நபர் அதன் பின் ஒரு பாஸ்டராக மாறி, இப்பொழுது ரெவெரெண்ட் என்கிற அந்தஸ்தில் இருக்கும் ஒரு பெந்தெகோஸ்தே நபர்). அந்த கூட்டங்களில் 1 கொரி. 12ம் அதிகாரத்தை மாத்திரமே மைய்யமாக வைத்து தங்களின் வாழ்க்கையில் நடந்த சில சுவையான (!!) சம்பவங்களை சொல்லி எங்களை போன்ற (மேடையில் பேசுபவர் தேவ மனுஷன் என்கிற நம்பிக்கையில் இருப்போர் கூட்டம்) மக்கள் வாயை பிளந்து தான் உட்கார்ந்திருபோம். பிறகு தான் உச்சமே வந்தது. பரிசுத்த ஆவியில் சிரியுங்கள் என்று ஒரு கட்டளை மேடையிலிருந்து வர, எனக்கு அழுகை தான் வந்தது. அங்கே இருக்கும் ஒவ்வொரு நபரும் பேய் தனமாக சிரிக்க ஆரம்பித்தார்கள். இது தான் பரிசுத்த ஆவியில் சிரிப்பதாம். வசியப்பட்டவர்களாக அவர்கள் சிரித்துக்கொண்டு இருப்பதை மேடையில் இருப்பவர்கள் ரசிப்பார்கள் (இவனுங்களை போல் கிறுக்கன்களை எப்படி வேண்டுமென்றாலும் நடத்தலாம் என்று பார்ப்பார்கள் போல்).

இயேசு பண்னை என்கிற அந்த இடத்தில் தங்கி இருந்த அந்த 4 நாட்களும் இப்படி தான். பரிசுத்த ஆவியில் சிரியுங்கள், நடனமாடுங்கள், அந்நிய பாஷையில் பேசுங்கள் என்பது மாத்திரமே. ஹிப்னாடிசம் செய்யும் ஒருவர் செய்யும் அனைத்தையும் ஊழியக்காரர்கள் என்கிற போர்வையில் இவர்கள் செய்கிறார்கள். அன்பு மாத்திரமே அங்கு மிஸ்ஸிங். அவர்களின் முகங்களில் ஒரு போலி சிரிப்பு இருப்பதை மாத்திரம் உணர முடிந்தது. சகோ ஆத்துமா எழுதியது போல், முன்பெல்லாம் பக்கெட் எடுத்து வாந்தி எடுக்க வைப்பார்கள், நானும் அப்படி நினைத்து தான் சென்றேன், நல்ல வேலை, என் வயிற்றை அவர்கள் கழுவிவிடவில்லை. தப்பித்தேன். ஆனால் அந்த கூட்டத்தில் கலந்து விட்ட பிறகு அவர்களை போல் அந்நிய பாஷையில் பேச வேண்டும் என்கிற என்னம் எனக்குள்ளும் வித்து விட துவங்கியது. அது பால் தினகரன் நடத்திய பவர் மினிஸ்டிரி கூட்டத்தில் நிறைவேறியது. அதை அடுத்த பதிவில் தருகிறேன்.

இந்த பதிவு வெளிவர ஊக்கப்படுத்திய சகோ அன்புக்கு நன்றி. (எழுத்து பிழைகளை கண்டுக்கொள்ளாதீர்கள்!!)